|
|
Beste Tonny,
Bij deze mijn bevinding.
Allereerst deed het me goed naar een vertrouwde omgeving te rijden. Niet dat ik vaak in Boekel geweest ben, maar de ruime omgeving van Boekel spreekt me erg aan. Heel veel tijd van mijn jeugd heb ik doorgebracht op Hengstheuvel, Uden, maar ook in Erp, Handel, Nistelrode etc. Als je die omgeving eenmaal in je genen hebt zitten, herken je die meteen als je zo’n plek, in dit geval Boekel, binnenrijdt. De rit naar de perekker was dus al erg mooi. Heb enorm genoten van die rit. Op het laatst moest ik even de TomTom aanzetten, want jullie gebouw ligt goed verstopt. Eenmaal daar in de buurt aangekomen, zag ik dat ik een brug over moest. Geweldig een brug voor je bij een natuurcentrum bent, waardig aan een kasteel.
Eenmaal binnengekomen werd ik uiterst vriendelijk ontvangen door Tonny van de Boom. Tonny vond dat ik eerst maar eens rustig moest gaan zitten en een kop koffie werd door hem snel bezorgd. Ondertussen was mijn nicht Beppie en haar man binnen gekomen en ook dat was erg leuk. Veel verhalen van vroeger kwamen weer naar boven. Nadat we aan elkaar hadden uitgelegd wat onze kinderen deden, vond ik toch dat ik eens wat moest gaan doen.
Mijn eerste lezing ging over Natuurmonumenten algemeen. Het aandachtige publiek zat geďnteresseerd te luisteren en stelde zo af en toe een vraag. Lezing verliep verder prima vond ik en dat werd achteraf door diverse mensen beaamt.
Daarna was het tijd om naar buiten te gaan. Onder leiding van Leo gingen we de paden op en de lanen in. De directe omgeving van de perekker ziet er erg goed uit, en wordt door de diverse vrijwilligers goed onderhouden en beheert. De informatieborden zijn leuk en helder van tekst. Voor mij een mooie verrassing en voor de organisatie een goed compliment.
Het achterliggende bos, ziet en zag er net zo uit als de vele bossen op (hogere) zandgronden. Voor mij is zo’n bos, ondanks dat ook hier nog veel productiehout staat, toch altijd weer een gevoel van herkenning. Een gevoel van Brabander zijn zelfs. Het groepje mensen wat mee op pad was gegaan heeft genoten van een mooie wandeling en van mooie verhalen. Zelf heb ik ook de nodige verhalen kunnen vertellen. Sommige van die verhalen waren nieuw voor veel mensen en andere verhalen voor een aantal bekend. Het zonnetje deed de rest, enkel aan de westkant van dat bos voelde we dat het toch winter was. De wind joeg over de vlakte en blies stevig tegen ons aan in de dunne rand van het bos. Uitleg over wat de vrijwilligers daar hadden uitgevoerd was helder en ook heel belangrijk voor de biodiversiteit.
Goed eenmaal binnen aangekomen bood Tonny mij een heerlijke kop erwtensoep aan. De soep was zo lekker, dat ik een tweede niet afsloeg. Ondertussen was de voorzitter gearriveerd en die gaf me een helder beeld van de structuur achter de gehele perekker. Naar mijn idee zit het daar wel snor, en is het goed om te horen dat de diverse clubs een gezamenlijke spreekbuis hebben naar de gemeente. Directe lijnen zijn dan ook waardevol.
Daarna heb ik een tweede lezing gegeven. Deze lezing ging over het natuurgebied de Loonse en Drunense Duinen. Volgens mij sprak dit de mensen toch iets meer aan, want er kamen ook meer vragen. Na beantwoording van al de vragen, zijn we toch nog een kort rondje naar buiten gegaan. Rondje ging rondom het gebouw, maar we hebben toch leuke verhalen kunnen afsteken. Na deze wandeling ben ik nog even mee naar binnen gegaan, maar werd het ook tijd om afscheid te nemen.
Met genoegen denk ik dus terug aan een zondag Perekker, die ik niet had willen missen. Iedereen bedankt voor zijn of haar inbreng of zorg. Een grote dank.
Frans Kapteijns - 23-02-2014 - 17:10 |
